Op de grens van land en water staat dit paviljoen als een dam in het landschap. Het paviljoen gaat op deze plek in, door de grens en de geleidelijke overgang tussen water en land en de relatie met de overkant vanuit de beleving te accentueren.

De lange smalle en hoge gang richt de blik van de bezoeker op de overkant van het Laakkanaal.
De bezoeker kijkt vanuit de keuken parallel op de grens tussen water en land en loopt aan de voorzijde van het keukenblok omhoog van water- tot landniveau.
Vanuit de eetruimte is er alleen zittend uitzicht naar buiten toe, wat de bezoeker stimuleert aan tafel plaats te nemen. Door het brede, smalle en laaggeplaatste raam, is de blik vooral gericht op het omringende riet, de begroeiing en de horizon.
In de wand zijn in deze ruimte drie nisjes uitgespaard, waar men zich in kan terugtrekken.